رویای عراق برای قطع واردات انرژی از ایران محقق خواهد شد؟

قطع واردات انرژی از ایران; اختصاصی بازار نفت گاز پتروشیمی:

اعلامیه اخیر عراق مبنی بر پایان دادن به واردات گاز طی سه سال آینده توسط واشنگتن به دقت مورد بررسی قرار خواهد گرفت، زیرا این امر به معنای پایان دادن به وابستگی طولانی مدت عراق به ایران برای تامین گاز خواهد بود. در این زمینه، زمانی که جنگ ایالات متحده و عراق در سال 2011 به پایان رسید، واشنگتن می خواست این احتمال را که می تواند نفوذ خود را در سراسر کشور احیا نماید، البته به شیوه ای ظریف تر از گذشته، همچنان حفظ کند.

بخشی از این برنامه قرار بود از طریق عمل به عنوان وام دهنده به عراق انجام شود و به هر نخست وزیر جدید عراق که هر سال به طور منظم درخواست بکند، وام بدهد. از سوی دیگر تلاش می‌کرد تا امکان کاهش تدریجی وابستگی عراق به ایران برای تامین گاز و برق را فراهم کند. عراق از نظر تاریخی برای حدود 40 درصد از نیازهای برق خود به ایران وابسته بوده است.

واشنگتن امیدوار بود که با به کارگیری این دو تاکتیک، روابط گسترده و عمیق تاریخی بین عراق و ایران کاهش یابد و ایالات متحده بتواند به مرور زمان حضور خود را در عراق مجدداً تثبیت کند.

مشکل طرح ایالات متحده تا امروز این بوده است که بغداد و تهران همیشه دقیقاً می‌دانستند که واشنگتن چه چیزی را دنبال می‌کند و از همان ابتدا مانع از اجرای این طرح می شدند. این امر به وضوح در تضمین معافیت های ایالات متحده برای عراق با هدف ادامه واردات گاز و برق از ایران انجام شد. این معافیت‌ها حتی پس از اعمال مجدد تحریم‌های آمریکا علیه سایر کشورها به دلیل ادامه معامله با ایران پس از خروج واشنگتن از برجام در ماه می 2018 به عراق اعطا شد.

روش عراق همواره این بوده است: هر کسی که در آن سال نخست وزیر عراق باشد به واشنگتن می رود (معمولاً در تابستان، زیرا عراقی ها آب و هوای واشنگتن را در آن دوره ترجیح می دهند) تا مبلغ هنگفتی را برای دریافت وام طلب کنند.

بودجه عراق علیرغم منابع عظیم نفت و گازی که عراق در اختیار دارد. نیاز به کمک های خارجی دارد. در ازای کمک مالی و اعطای معافیت «کوتاه‌ مدت» برای واردات انرژی از ایران، نخست‌ وزیر کنونی عراق به رئیس‌ جمهور آمریکا قول می‌دهد که عراق به‌ تدریج از واردات انرژی ایران برای شبکه برق خود استفاده نخواهد کرد.

سپس ایالات متحده به عراق میلیاردها دلار برای کمک به بودجه وام می دهد و همچنین معافیت دیگری برای واردات گاز و برق ایران برای مدت معینی (از 30 روز به بالا) به این کشور اعطا می کند. سپس عراقی‌ها به واردات انرژی از ایران ادامه می‌دهند.

در واقع، عراق اگر واقعاً بخواهد می تواند به راحتی به وابستگی گازی خود به ایران پایان دهد. ذخایر ثابت شده گاز طبیعی عراق در مجموع حدود 131 تریلیون فوت مکعب است که دوازدهمین ذخایر بزرگ در جهان است و ممکن است مقدار بسیار بیشتری وجود داشته باشد زیرا میزان اکتشاف ذخایر گاز با نرخ نفت مطابقت ندارد.

بیشتر ذخایر گاز طبیعی عراق با نفت در میادین بزرگ نفتی در جنوب این کشور است. عراق قراردادی را با سازمان ملل و بانک جهانی برای به صفر رساندن سوختن گاز همراه با نفت به امضا رسانده است با هدف پایان دادن به شعله ور شدن معمول گاز تولید شده در حین حفاری نفت تا سال 2030 میلادی.

در آن زمان، عراق دومین کشور بزرگ جهان پس از روسیه در زمینه سوزاندن گاز همراه با نفت در جریان حفاری و استخراج بود حدود 17.37 میلیارد متر مکعب. در همان زمان، وزارت نفت عراق اعلام کرد که قراردادی را با غول مهندسی آمریکایی بیکر هیوز برای برداشت گاز همراه با نفت از میادین نفتی غراف و ناصریه امضا کرده است.

مرحله اول طرح ناصریه، که مشابه غراف است، شامل یک راه حل پیشرفته پردازش گاز مدولار است که در مجتمع یکپارچه گاز طبیعی در ناصریه به منظور آبگیری و فشرده سازی گاز فلر برای تولید بیش از 100 میلیون فوت مکعب استاندارد گاز در هر واحد مستقر می شود.

مرحله دوم شامل توسعه کارخانه ناصریه برای تبدیل شدن به یک تاسیسات کامل مایع گاز طبیعی است که 200 میلی متر مکعب مکعب در روز گاز خشک، گاز مایع و میعانات را بازیابی می کند.

کل گاز تولیدی در این پروژه ها به بخش تولید برق داخلی می‌رود، بیکر هیوز قبلاً اعلام کرده بود که برداشت گاز همراه با نفت از این دو میدان، امکان تأمین 400 مگاوات برق را برای شبکه عراق فراهم می‌کند.

سپس می‌توان هم‌افزایی را با تنها پروژه گازی بزرگی که در طول سال‌ها پیشرفت چشمگیری در عراق داشته است، توسعه داد. پروژه شرکت گاز بصره که توسط غول نفت و گاز بریتانیا، شل، که 44 درصد از سهام آن را در اختیار دارد، تنظیم شده است.

منبع: اویل پرایس