اقیانوس‌ها چطور به حذف دی اکسید کربن کمک می‌کنند؟

پژوهشگران MIT روش جدیدی برای حذف دی اکسید کربن از اقیانوس یافتند که می‌تواند بسیار کارآمدتر از سیستم‌های موجود برای کربن‌زدایی از اتمسفر جهان باشد.

به گزارش تجارت‌نیوز، با ادامه انباشت دی اکسید کربن در جو زمین، گروه‌های تحقیقاتی در سراسر جهان سالها به دنبال راه‌هایی برای حذف موثر گاز از هوا هستند. در همین راستا، منبع شماره یک جهان برای کاهش دی اکسید کربن از جو، «اقیانوس» مشخص شده که حدود 30 تا 40 درصد از کل گاز تولید شده توسط فعالیت‌های انسانی را جذب می‌کند.

اخیراً، امکان حذف مستقیم دی اکسید کربن از آب اقیانوس‌ها به عنوان یک احتمال امیدوارکننده دیگر برای کاهش انتشار دی اکسید کربن کشف شده است، که به طور بالقوه می‌تواند روزی حتی منجر به انتشار خالص منفی شود. اما، مانند سیستم‌های جذب هوا، این ایده هنوز به صورت گسترده مورد استفاده قرار نگرفته هرچند که برخی از شرکت در تلاش برای ورود به این حوزه هستند.

روش‌های موجود برای حذف دی‌اکسید کربن از آب دریا، ولتاژی را بر روی سازه‌ای از غشاها اعمال می‌کند تا جریان با تقسیم آب اسیدی شود. این عمل، بی‌کربنات‌های موجود در آب را به مولکول های دی اکسید کربن تبدیل می‌کند که قابل حذف در خلاء هستند.

موسسه فناوری ماساچوست (MIT) در گزارشی که منتشر کرده به سخنان هاتون که استاد مهندسی شیمی دانشگاه رالف لاندو است اشاره کرده و نوشته است: «غشاها گران هستند و مواد شیمیایی برای هدایت واکنش‌های الکترود کلی در دو انتهای سازه مورد نیاز هستند و این امر بر هزینه و پیچیدگی فرآیندها می‌افزاید.» وی در ادامه می‌گوید: «ما می‌خواستیم از نیاز به وارد کردن مواد شیمیایی به نیم سلول‌های آند و کاتد جلوگیری کنیم و در صورت امکان از به کار بردن غشاها خودداری کنیم.»

چگونگی فرآیند جذب دی اکسید کربن

به گفته پروفسور واراناسی، این حذف دی اکسید کربن و تزریق مجدد آب قلیایی می‌تواند به آرامی شروع کند به معکوس کردن اسیدی شدن اقیانوس ها، لااقل به صورت بومی. این پدیده ناشی از تجمع دی اکسید کربن است که به نوبه خود صخره‌های مرجانی و صدف‌های اقیانوس‌ها و دریاها را تهدید می‌کند. تزریق مجدد آب قلیایی می تواند از طریق خروجی‌های پراکنده یا دور از ساحل انجام شود تا از افزایش قلیاییت بومی که می تواند اکوسیستم ها را مختل کند، جلوگیری شود.

واراناسی می‌گوید:«ما نمی‌توانیم انتشار گازهای گلخانه‌ای کل سیاره را درمان کنیم. اما تزریق مجدد ممکن است در برخی موارد در مکان‌هایی مانند مزارع پرورش ماهی که تمایل به اسیدی کردن آب دارند، انجام شود، بنابراین این می‌تواند راهی برای مقابله با چنین اثری در طبیعت باشد.

هنگامی که دی اکسید کربن از آب خارج شد، مانند سایر فرآیندهای حذف کربن، همچنان باید دفع شود. به عنوان مثال، می‌توان آن را در سازندهای زمین‌شناسی عمیق کف دریا دفن کرد یا می توان آن را از نظر شیمیایی به ترکیبی مانند اتانول تبدیل کرد که می تواند به عنوان سوخت حمل و نقل استفاده شود

هاتون می‌گوید :«شما مطمئناً می‌توانید استفاده از دی اکسید کربن جذب‌شده را به‌عنوان ماده اولیه برای تولید مواد شیمیایی یا مواد در نظر بگیرید، اما نمی‌توانید از همه آن به‌عنوان ماده اولیه استفاده کنید». بازار تمام محصولاتی که تولید می‌کنید تمام می‌شود، بنابراین مهم نیست که چه باشد، مقدار قابل توجهی از دی اکسید کربن جذب شده که باید در زیر زمین دفن شود!»

حداقل در ابتدا، ایده این است که چنین سیستم‌هایی را با زیرساخت‌های موجود یا برنامه‌ریزی‌شده‌ای که قبلاً آب دریا را پردازش می‌کنند، مانند کارخانه‌های نمک‌زدایی، ترکیب کنیم.

منبع: تجارت نیوز