مراحل فرآوری گاز طبیعی

مراحل فرآوری گاز طبیعی به تحلیل آموزشی بازار نفت و گاز، تحویل گاز طبیعی به مصرف کنندگان مستلزم بسیاری از زیرساخت‌ها و مراحل پردازش است و شامل چندین انتقال فیزیکی نگهداری می‌شود. زیرساخت های انتقال گاز طبیعی را می توان به سه دسته تقسیم کرد:در حال پردازش، حمل و نقل و  ذخیره سازی

فرآوری گاز طبیعی

برای انتقال از طریق خط لوله گاز طبیعی حمل شده در سیستم اصلی حمل و نقل گاز طبیعی (خط لوله) باید معیارهای کیفی خاصی را رعایت کنید تا شبکه خط لوله (یا شبکه) بتواند گاز طبیعی با کیفیت یکنواخت را ارائه دهد. گاز طبیعی سرچاه ممکن است حاوی آلاینده‌ها و مایعات گاز هیدروکربنی (HGL) باشد که باید قبل از اینکه گاز طبیعی به طور ایمن به خطوط لوله فشار آورد، حذف شوند. گاز طبیعی معمولاً از چاه های گاز طبیعی و نفت از طریق یک سیستم جمع آوری خطوط لوله به کارخانه های فرآوری گاز طبیعی برای تصفیه حرکت می کند. فرآوری گاز طبیعی می تواند بسیار پیچیده باشد و معمولاً شامل چندین فرآیند یا مراحل برای حذف روغن، آب، HGLها و سایر ناخالصی ها مانند گوگرد، هلیوم، نیتروژن، سولفید هیدروژن و دی اکسید کربن است. 

مراحل اساسی فرآوری/تصفیه گاز طبیعی

جداکننده های گاز- نفت-آب: کاهش فشار در جداکننده تک مرحله ای باعث جداسازی طبیعی مایعات از گازهای موجود در گاز طبیعی می شود. در برخی موارد، یک فرآیند جداسازی چند مرحله ای برای جداسازی جریان های مختلف سیال مورد نیاز است.

جداکننده میعانات: میعانات اغلب از جریان گاز طبیعی در دهانه چاه با جداکننده هایی مانند جداکننده های گاز-نفت-آب خارج می شوند. جریان گاز طبیعی به جداکننده مستقیماً از دهانه چاه می آید. میعانات استخراج شده به مخازن ذخیره سازی ارسال می شود.

آبگیری: یک فرآیند کم آبی، آب را حذف می کند که ممکن است باعث تشکیل هیدرات های نامطلوب و تراکم آب در خطوط لوله شود.

حذف آلاینده ها: گازهای غیر هیدروکربنی – مانند سولفید هیدروژن، دی اکسید کربن، بخار آب، هلیوم، نیتروژن و اکسیژن – نیز باید از جریان گاز طبیعی حذف شوند. رایج ترین روش حذف هدایت گاز طبیعی از طریق ظرف حاوی محلول آمین است. آمین ها سولفید هیدروژن و دی اکسید کربن را از گاز طبیعی جذب می کنند و می توانند برای استفاده مکرر بازیافت و بازسازی شوند.

استخراج نیتروژن: هنگامی که سولفید هیدروژن و دی اکسید کربن به سطوح قابل قبول کاهش یافتند، جریان گاز طبیعی به یک واحد دفع نیتروژن (NRU) هدایت می شود، جایی که با استفاده از بسترهای غربال مولکولی بیشتر آبگیری می شود.

جداسازی متان: فرآیند متان زدایی جریان گاز طبیعی می تواند به عنوان یک عملیات جداگانه در یک کارخانه فرآوری گاز طبیعی یا به عنوان بخشی از عملیات NRU رخ دهد.

روش های فرآوری و جذب برودتی از جمله روش هایی است که برای جداسازی متان از HGL استفاده می شود.

تکه تکه کردن: با استفاده از نقاط جوش متفاوت هر HGL، HGLها را به مایعات جزء جدا می کند.

HGL از کارخانه فرآوری ممکن است به کارخانه های پتروشیمی، پالایشگاه های نفت و سایر مصرف کنندگان HGL ارسال شود.

خطوط لوله گاز طبیعی را از میادین تولید به بازار منتقل می کند خطوط لوله انتقال گاز طبیعی خطوط لوله با قطر وسیع هستند و غالباً بخش طولانی سیستم های خط لوله گاز طبیعی هستند که سیستم های جمع آوری را در مناطق تولید، کارخانه های پردازش گاز طبیعی، سایر نقاط دریافت و مناطق اصلی خدمات مصرف کننده به هم متصل می کنند.

برای آشنایی با معرفی انواع مواد پتروشیمی کلیک کنید.

 سه نوع اصلی ذخیره سازی گاز طبیعی زیرزمینی

میادین گاز طبیعی یا نفت تهی شده – بیشتر ذخایر گاز طبیعی در میادین گاز طبیعی یا نفتی تخلیه شده است که نزدیک به مناطق مصرف کننده هستند.

غارهای نمکی – بیشتر تأسیسات ذخیره‌سازی غار نمک در ساختارهای گنبد نمکی در ایالت‌های هم مرز با خلیج مکزیک قرار دارند. غارهای نمکی نیز از تشکیلات نمکی بستر در ایالت های غرب میانه، شمال شرقی و جنوب غربی شسته شده اند.

سیستم‌های جمع‌آوری، که عمدتاً از خطوط لوله با قطر کم و کم فشار تشکیل شده‌اند، گاز طبیعی خام را از سر چاه به یک کارخانه فرآوری گاز طبیعی یا به یک اتصال متقابل با یک خط لوله بزرگ‌تر منتقل می‌کنند. کارخانه های فرآوری گاز طبیعی، مایعات گاز هیدروکربنی، گازهای غیرهیدروکربنی و آب را از گاز طبیعی قبل از اینکه گاز طبیعی به یک سیستم انتقال خط اصلی تحویل داده شود، جدا می کنند. خطوط لوله انتقال بین ایالتی با قطر وسیع و فشار بالا که از مرزهای ایالتی عبور می کنند و خطوط لوله انتقال درون دولتی که در داخل مرزهای ایالتی کار می کنند، گاز طبیعی را از مناطق تولید و فرآوری به تأسیسات ذخیره سازی و مراکز توزیع منتقل می کنند. ایستگاه های کمپرسور (یا ایستگاه های پمپاژ) در شبکه خط لوله، جریان گاز طبیعی را از طریق سیستم خط لوله به جلو نگه می دارند. شرکت های توزیع محلی گاز طبیعی را از طریق خطوط خدماتی با قطر کوچک و فشار کمتر به مصرف کنندگان تحویل می دهند.